çınarımdın benim..

..işte öyle bir sessizlik, tükenmişlik hissi..
onca nefesten sonra aldığımız en derini mi bu seferki?
yada o kadar sıkınca rahatlıyor mu insan bilemedim ki..

aslında şimdi biiir sürü insan bir sürü hastalıkla boğuşurken, hergün yeni şehit haberleri gelirken, anaların yüreklini evlatkları farklı acılarla yakarken sanki çokta üzülürsek babannemin bu yaşta gittiğine haksızlık mı olur bu çınarın dibine düşen genç ateşlerin kemiklerine?

nasıl girdiysem o odaya çözülmüştüm artık..

bir de görünce, dokununca, öpünce canı göçmüş bedenini kolaylaştı herşey benim için..
açık giden gözlerine yanmak, bağırarak ağlamak, beyaz saçlarını okşamak..

çook yaşlıda olsa ölümün yüzü soğuk ama işte unutmazsam diyorum eski günleri, hatırlarsam eski seni ne biliyim olmasada tenini belki ısıtmayı başarırım kemiklerini..

nur içinde yat pamuk saçlım,
hoşçakal çınarım..