8 Tem 2011

:((

şu an öyle üzgün hissediyorumki yaşlı gözlerle yazıyorum..yoo hayır hiçbir yakınıma yada bana bişey olmadı..ama zaten insanlara olanlar, insanlığa bebeklere, çocuklara, yaşlılara olanlar açlara, hastalara olanlar yeterince sarsıyo üzüyo ağlatıyo beni..çok uzun zamandır ne gazete okuyorum ne de bi haber izleyebiliyorum hatta sayemde yakınlarımda yanımda haber bile izleyemiyor diğer odalara atıyolar kendilerini çünkü benden onlarada rahat yok..izleyemiyorum işte bakamıyorum çoğu habere hatta eskaza duyduysam bile bi sahne geliyor gözümün önüne gitmiyor, silemiyorum ve kahroluyorum..bugün yine gazeteye bakmıyım dedim ama az önce şöyle hızlıca bi geçerken yine savaşlı, yine çocuklu bi resim.. başladım ağlamaya hemde o saniye ve halaa devam ediyorum..gözlerim doluyo, taşıyo, puslanıyo, klavye ıslanıyo ve ben durduramıyorum kendimi..üzülüyorum hemde çok hele çaresizlik hissi bişey yapamama hatta bazen kendimi kınama, yetememe..orda birilerinin azap çekiyor olduğu tüm acımasızlığı, tüm çıplaklığı ve tüm gerçekliğiyle çarptığında yüzüme utanıyorum kendimdem ama yok yapamıyorum hiçbişey yoksa yapmıyor muyum:( hatta sende yapmak istiyosun ama yetişemiyosun belki yada yapmıyosun işte yardım etmeden mi yaşıyoruz o zaman niye yaşıyoruz..evet annelik insanı yüceltiyo başka hissetiriyo hatta nerdeyse boyut değiştiriyosun ama işte kabul edin kahrediyo, daha çabuk üzüyo kıyamıyosun hiçbir canlıya..ne biliyim daha çok eziliyosun..ben hep böyleydim hep bi çabuk üzülen, çabuk etkilenen sulugöz, ota boka ağlayan, fazla vicdanlı, fazla umursar zeynepten sonra dahada beter oldum hepiniz gibi..ama elimde değil...hatta inanın çok istiyorum zeynebin vurdumduymaz, rahat bi insan olmasını..zaten vicdansızlar değil mi bu dünyayı dar eden, masumlara kıyan, kan akıtan acımayan..yazmıyım diyodum kaç zamadır hep tutuyodum kendimi 10 dakikada olsa 1 saatte olsa başkalarını üzme, düşündürme, otur ağla, acıyı yaşa sonra nasılsa sende unutuyosun hatta kaçıyosun gerçeklerden 1 saat önceyi, okuduğunu, duyduğunu kabus sayıyosun geçiyo sanıyosun diye kendimle savaşıyodum..ama yok hayat böyle gerçek işte okuyun artık kaçınız okuyosanız..madem bişey yapamıyoruz, madem dünya izliyo, madem bizde birer lanet olası izleyicileriz o zaman üzülerek, ağlayarak izleyin; küçük dertleriniz ezsin sizide acımadan.. bilmemki o zaman daha mı çok farkına varırsınız imkanlarınızın ve utanırsınız imkansızlıklarından haketmedikleri acıyı yaşayanlardan..

2 yorum:

Deli Anne dedi ki...

Hah, geldiğimde bu yazını okumuştum göz ucuyla.. benim gibi hissettiklerin.. ben de haber izleyemez oldum.. iki gündür Somalideki aç çocuğun fotoğrafı içimi yakıyor ama yaksa ne olur.. duadan ve bir iki yardımdan başka elden ne gelir

Burcu dedi ki...

vardır elbet diyodum benim gibi hisseden,
ses verdinya hafifledim deli annem..

Sayfalar