arkadaş...

az önce işyerinden en yakın arkadaşımın veda yemeğinden geldik..çok sevdiğim çok yakın arkadaşım..yıllarca birlikte çalıştığım yardımını, iyiliğini çok gördüğüm canım arkadaşım..biraz buruk yazıyorum o yüzden bu yazıyı..biz tabiiki sadece iş ortamında görüşmüyoruz ama yinede özlicem çok onu..yani işyerinde özlicem..insanın çalıştığı yerde mutlu olması çalıştığı bütün insanlarla anlaşması o kadar zor ki...fesatlığın ve çıkar ilişkilerinin giderek çoğaldığı bir zamanda böylesi bir dostla bunca yıl çalışmış olmak gerçekten mutlu ediyo beni..ve evet gözlerim aricak çok onu..işe dair bunca materyalin, strese sokan bunca şahsiyetin arasında hayata dair paylaştığımız herşeyi çok özlicem..ve hakikaten şanslı sayıyorum kendimi ki bu devirde hemde iş yerinde böyle bir dostu kazanabildiğim için..bu arada azıcık minicik ufacık bir gözyaşından sel durumumuz var..sulugözüm ben çok yaa..ne diyim; dilerim hayat hep iyi insanlarla iyi yarınlar getirir ona..