memeden kesmeden önceki sabahlardan birinde yaşadıklarımı yazmışım okuyunca yine bi tuhaf oldum..gerçi meme yok artık ama yine zaman zaman aynı şeyi yaşıyoruz..tıpkı bir çoğunuz gibi..
..ve tıpkı bazı sabahlar olduğu gibi kuzum ben tam çıkmak üzereyken ağlayarak ve meme isteyerek uyandı ve içim yine “cızzzz” etti..saate bakıyorum mümkün değil çıkmam lazım..feci bir his anlatamam resmen o an öl yani..uykusunu aldığında sakin uyanıyor ama böyle arada meme istediğinde fırsatım olup o an emzirsen tekrar dalacak uykuya ama yok işte..sonra tabii onu o haliyle bırakmak işkence o içerde ben dışarda ağlıyoruz..hemen işte dikkat dağıtmak gerekiyo ..annannemiz sağolsun devrede hemen..ama işte bu durumlarda ben tabii bi süre iptal çok kötü bi his çoook..işte bu sabah benim gözler kırmızıydı bi süre sonra yine toparlandı ama hep şükretmek lazım evet üzüldüğüm tabiiki oldu çok şükürki seynom annennseiyle birlikte ve biliyorumki annennesi ona herkesten iyi bakıyor..böyle düşündüğümde zeynebinde şanslı olduğunun bir kez daha farkına varıp rahatlıyorum..
Sıkıldığın zamanlarda daha beterini düşünüp şükretmek cidden işe yarıyor..
zeynep'li hayat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder